28. 04. 2011 արկածներ

Չնայած, որ շատ հոգնած եմ, բայց որորշեցի այսօր գրել տպավորություններս, քանի որ հետո ուշ կարող է լինել:

Ուրեմն իմ ընկերներից Արամը, որոշել է ընկրական շրջապատը հավաքի ու քաղաքից դուրս գնալ, ու չգիտես ինչուորոշել էր դա անել այսօր` սովորական աշխատանքային օր: D
Իմանալով, որ աշխատանքային օր է հրաժարվեցի, բայց հետո մտածեցի, որ շուտով աշխատավայրում միջոցառում ունենք ու նախապես արժի լիցքաթափվել, ապա տնօրենիս խնդրեցի, որ թույլ տա այսօր բացակայեմ աշխատավայրից, ու ես ստացա իմ թույլտվությունը:

Ուրեմն ինչ, առավոտյան 8:30 պետք է շարժվեինք Թամանյանի արձանի մոտից, բայց բնականաբար շարժվեցիքն 9:13: Առաջին կայանատեղին Խոր Վիրապն էր, ծիծաղալի է, բայց դա ՀՀ-ում եզակի տեղերից է, որ ես չէի եղել:

Շատ տպավորիչ էր, հատկապես, երբ հայտնվեցինք փոսի մեջ, որտեղ դարեր առաջ հայտնի մարդ են “բանդարկել”:
Կային նաև Իտալիայից ժամանած տուրիստներ ու որպեսզի նրանք տսնեն ՀՀ-ում երիտասարդության շրջանակում զարգացած երևույթներից մեկը` ֆլեշմոբը, մենք նրանց համար տեղում ֆլեշմոբ կազմակերպեցինք: Կարծում եմ նրանք տպավրված էին, երբ երիտասարդների խումբ նայում է պարզ երկնքին ու ձեռները բարձրացրած գոռում` “ահա, իջի, իջի, աջ, աջ աջ, ձախ, արի, արի, լավա, լավա, հոպ” 😀

Կոսօրին արդեն շարժվեցինք մի այլ վայր, ուր էլի չէի եղել` Խոսրովի անտառ:
Մեզ դիմավորեցինք այսպես` 

Արագածյան արկածներ

Փոքրուց սիրել եմ լեռներ բարձրանալ, վերջին անգամ Հատիս լեռն էի բարձրացել 5 տարի առաջ, երբ նախապատրաստական ֆակուլտետի ուսանող էի ու նոր էի եկել Երևան:

Միշտ մտածում էի, որ կյանքում կա երեք գագաթ, որ պետք է նվաճեմ, դրանք են Արարատ, Արագած և Աբուլ:

Շատ ուրախացա, երբ տեսա, որ Extreme Club-ը կազմակերպում է արշավ Արագածի Հյուսիսային գագաթ: Երկու ժամ ծանրութեթև անելուց հետո որոշեցի, որ անպայման միանալու եմ այդ արշավախմբին 🙂

Երբ ընկերնես իմացան, նրանցից նույնպես խիզախներ եղան, որ ցանկացան միանալ:

Մինչև գնալներս ես ու Արմենը փորձում էինք ֆորմի մեջ մտնել. քայլում էինք ու յանիմ ծխելներս էինք քչացրել: 3-րդ մասիվից մինչև 14-ի կռուգ գիշերվա 2-ին քայլել ենք: