PR ԵՎ ԳՈՎԱԶԴ – ՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ

Մասնագետների մեծամասնության կարծիքով այս երկու գործիքներն ունեն միևնույն վերջնական նպատակը, որին հասնում են տարբեր ճանապարհներով, այսինքն լուծելով տարբեր խնդիրներ:

Գովազդը խթանող գործիք է, որն ուղղված է ապրանքանիշի վաճառքի բարձրացմանը, իսկ եթե ոչ վաճառքի, ապա գոնե սպառողների կողմից նկատված լինելուն:

PR – ի խնդիրներն ավելի երկարատև են – “հասարակայնության հետ կապերի” միջոցով սպառողների գիտակցությունում ձևավորվում է արդեն ոչ այնքան իմիջը, որքան ընկերության/ապրանքանիշի հեղինակությունը, մշակվում են կոնկրետ կարծրատիպեր, որոնք արդյունքում նաև տանում են վաճառքի բարձրացմանը:

PR – ը ոչ թե վաճառում է արտադրանքը, այլ ստեղծում և պատրաստում է նախապայմաններ դրա վաճառքի համար: Կոմունիկատիվ փոխազդեցությունները աշխատում են նաև այն դեպքում, եթե PR – ի միջոցով բարձրացնել ապրանքանիշերի հայտնությունը, իսկ գովազդի օգնությամբ ձեռք բերել նպատակային լսարանի վստահությունը:

Ապրանքանիշի մասին տեղեկացման կամ վաճառքի բարձրացմանը ավելի էժան կարելի է հասնել կրեատիվ գովազդի օգնությամբ: Գովազդը հայտնի է դարձնում ապրանքանիշը, PR – ը պարզաբանական ֆունկցիա է կրում` տեղեկացնելով սպառողներին արտադրանքի որակի և նրա օգտագործման յուրահատկությունների մասին: Արտադրանքը, որը դուր չի եկել սպառողին, երկրորդ անգամ չի գնվի նրանց կողմից, որքան էլ պրոֆեսիոնալ չլինի պարզաբանող PR արշավը կամ հաջող` գովազդը:

Այսպիսով, գովազդը լուծում է տակտիկական խնդիրները, իսկ PR – ը ռազմավարական: Սակայն շատ կարևոր է, որպեսզի տակտիկական և ռազմավարական նպատակներն ունենան մեկ հղում, այսինքն նրանք պետք է ունենան ընդհանուր կոնցեպցիա /հայացքների համակարգ/: Իսկ ինչ վերաբերում է վերջնական նպատակին, ապա և՛ գովազդում և՛ PR – ում այն կայանում է սպառողի դրական վերաբերմունքին հասնելու մեջ դեպի արտադրանքը:

Գովազդի սկզբունքներով հետաքրքրվածներին.

Վերջին ժամանակներում սկսել եմ ավելի հաճախ ուսումնաիրել առցանց on-line գովազդները և  PR միջոցառումները:

Վերջերս աչքովս ընկավ առցանց գովազդի վեց գլխավոր սկզբունքները, որն ատաջարկում է Eurasia Marketing Communications Group (EMCG)-ի կրեատիվ տնօրենը՝ Ալեկսանդր Ալեկսեևը։

Նա գովազդը բաժանում է մի վեց կարևոր էլեմենտների՝

1. Հասարակ,
2. Անսպասելի,
3. Կոնկրետ,
4. Հավաստի,
5. Էմոցիոնալ,
6. Հետաքրքիր.

Ավելի մանրամասն կարդացեք այստեղ։

Ինչպես կազմակերպել PR միջոցառումներ.

Միջոցառում            ները PR ոլորտի անբաժանելի մաս են կազմում: PR միջոցառումներ ասելով կարելի է հասկանալ բոլոր տիպի և ձևի միջոցառումները` սկսած մամլո ասուլիսից մինչև սպորտային մրցարշաներ:

Կարող են լինել միջոցառումներ, որոնք կազմակերպվում և իրականացվում են սեփական նախաձեռնությամբ: Կարող են լինել նաև պատվիրված կամ կարգադրված /պլանային/ միջոցառումներ: Միջոցառումներն իրենց բովանդակությամբ և ձևով կարող են շատ տարբեր լինել:

PR մասնագետը պետք է լինի…

Նոր բզբզում էի PR ընկերություններից /Ռուսական/ մեկի բլոգը, պատահաբար աշխատանքի ընդունելության հայտարարությունն ընկավ աչքիս:

Ահա այն, այստեղ հիանալի նկարագրած է, թե ինչպիսին պետք է լինի PR-շիկը:

PR-агентство PR Partner ищет пиарщика.

Хотим почти гения:

•опыт работы в PR-агентстве (очень желателен!),
•опыт работы в PR не менее трех лет,

PR և հայկական բիզնես

PR-ն այսօր գրավում է բոլոր ոլորտները` պետական, մասնավոր, հասարակական: Եվ վաղուց արդեն տարբեր կառույցներում սկսել են գործել հասարակայնության հետ կապերի բաժիններ, դրան գումարած, այդ ոլորտն այնքան է զարգացել, որ PR ծառայություն մատուցող մասնագետների և գործակալությունների թիվը ևս մեծ թափով աճել է:

PR ոլորտի զարգացումն ու պահանջարկը Հայաստանում ևս նկատվում է, ինչի պատճառով վերջին տարիներում կտրուկ

Ցավալի է, բայց փաստ է.

Վերջերս հանդիպում ունեցա վաղեմի ընկերներիցս մի քանիսի հետ և զրուցում էինք տարբեր թեմաներից, պատահական սկսեցինք խոսել աշխատանքից, բանից պարզվեց որ բոլորն ունեն բարձրագույն կրթություն, սակայան չեն աշխատում: Պատճառաբանեցին, որ ուր դիմում են, ասում են փորձ չունեն:
Այստեղ ակամա հիշեցի թե ինչպես եմ ես գտել աշխատանք:
Ուրեմն. Համալսարանի վերջին կուրսում ընկերներիցս մեկի հետ հետաքրքրված էինք հասարակայնության հետ կապերի ոլորտով (PR), քանի որ դասընթացների շրջանակներում ստանում էինք տեսական գիտելիքներ, որոշեցինք նաև պրակտիկ գիտելիքներ ձեռքբերել: Մեկ շաբաթ տարբեր ընկերություններ նամակներ էինք գրում, զանգում էինք, վեբ կայքեր էինք փորփրում, սկայան ապարդյուն: Մի օր հերթական անգամ որոնումների մեջ էինք, երբ պատահաբար գտանք մի PR ընկերության կայք (որտեղ այժմ աշխատում եմ), կայքում անձնակազմ էջում տեսա ծանոթներիցս մեկի անունը (էլի ԽԾԲ) և առիթը բաց չթողնելով զանգահարեցի նրան ու ներկայացրի մեր ցանկության մասին: Նա խոստացավ, որ կխոսի տնօրենի հետ:
Անցավ մեկ շաբաթ և մենք արդեն հարցազրույցի էինք Deem Communications ընկերությունում: Հիանալի և տրամդրող միջավայր, հյուրընկալ ընդունելություն: Տնօրենի հետ 30 րոպե հարցազրույցից հետո մեզ ընդունեցին պրակտիկայի` երկու ամիս ժամկետով: Այդ ամիսների ընթացքում մասնագիտական տեսական գիտելիքները տեղափոխվեցին կիրառական դաշտ, վերջապես մեր կարդացածը կարողանում էինք օգտագործել և տեսնել կիրառական ոլորտում:
Ջանասիրաբար աշխատում էինք, ավելի շուտ սովորում էինք, մեզ վերաբերվում էին որպես գրասենյակի աշխատակիցների, այլ ոչ որպես կամավորներ կամ պրակտիկանտենր (օուտսայդերի դերում չէինք):
Անցավ երկու ամիս և ես ստացա տվյալ գրասնեյակում աշխատանքի առաջարկ, ուրախությունս մեծ էր, քանի որ իմ մսնագիտական ոլորտում եմ աշխատելու: Այդպես անցա աշխատանքի:
Սակայն, ցավոք, այսօր Հայաստանում ուսանողներին չի տրվում այդպիսի հարավորություններ, այսինքն, եթե ուսանողը ցանկանում է պրակտիկ գիտելիքներ ստանալ, ապա ինքը պետք է իր գլխի ճարը տեսնի: Իսկ ուսանողներից ոչ բոլորն են, որ փորփրում են բացահայտելու թե իրենց ինչ համապատասխան գրասնեյակներ կան որ պրակտիկա անցնեն: Չնակած բուհերում կան ուսումնական պրակտիկաներ, բայց դրանք ձևական բնույթ են կրում և այնքան էլ գիտելիքներ չեն տալիս: Իսկ եթե մշակվեր այնպիսի ծրագրեր` համապետական մասշտաբով, որ ցանկացած կազմակերպություն գոնե ամսեկան երկու պրակտիկանտ իր կամքով ընդունի, ապա մենք կունենանք աշխատաշուկային տեսական և պրակտիկ գիտելիքներով պատրաստ մասնագետներ և ուսնաողների մեծամասնությունը ավարտելոց հետո աշխատանքի դիմելիս փորձ ունենալ կամ չունենալու խնդրի առջև չի կանգնի:
Այս հարցում պարզապես պետք է որ կազմակերպությունները կամք և ցանկություն դրսևորեն և իրենք համագործակցեն ֆակուլտետների և համալսարանների հետ, իսկ համալսարանները և ֆակուլտետներն էլ իրենց հերթին: Իսկ թե ինչ չափանիշներով և ժամկետով կընդունեն, դա արդեն իրենց որոշումն է այստեղ կարևորն արդյունքն է:
Պետք է մտածել երիտասարդների մասին, քանի որ ծաղկուն ապագան բանիմաց երիտասարդների ձեռքում է:

Ահագին ժամանակ է պասիվ եմ:

Ըհը: Լավա որ վերջապես որոշեցի գրառում /փոսթ/ անել իմ բլոգում:
Դե ինչպես գիտեք հիմա աշխատում եմ Ձմեռային Փառատոն Հայաստան նախագծի վրա, ու դրա համար էլ քիչ ազատ ժամանակ ունեմ:
Ուրեմն փառատոնի շրջանակներում հազիվ կարողացա հանդիպում ունենալ հայտնի ձաղկի խանութներից մեկի PR-շիկի հետ: Դե հանդիպման իմաստն այն էր, որ նրանք մասնակցեին Ձմեռային շքերթին, որը տեղի է ունենալու դեկտեմբերի 19-ին, ժամը 14:00-ին Սայաթ-Նովա-Աբովյան խաչմերուկից մինչև Սիրահարների այգի: Դե շքերթին մասնակցելու են տարբեր կերպարներ, մեքենաներ, շարժաբեմեր, ակրոբատներ, պարա-նվագա-երգախմբեր:
Ինչ երկարացնեմ, հանդիպման ժամանակ մեզ դիմավեց ՓիԱռշիկը, իրականում նա այդքան էլ շիկ չէր, ու հենց տեսա մոտս ՎԱԽ ՄՈՐՍ ԱՐև ԱՐԱ ԷՍ ՕՎ ԷՐ ասոցիացիան առաջացավ: Բայց դե, կանգնեցինք ու նայում եմ դեմքին, ասում եմ "ԵԿԵԼ ԵՄ….. մի տեղ նստենք ներկայացնեմ ընդհանուր ծրագիրը", հնչում է պատասխան,-
"Մենք նստելու տեղ չունենք": Ըհը ստեղ կարելի է լիքը ղժժալ, բայց դե արդեն էսքանը հերիք է: Հաջորդը մինուսը, 7.5 րոպեանոց հանդիպման ընթացքում ժպիտի նշույլ չտեսա դեմքին: Մտածեցի փող հավաքեմ դեմքին ժպիտ կարել տալու համար լօօօօօօօօօօօօօօօլ: Այդ ժամանակի ընթացքում դեմքին այն արտահայտությունն էր, որ յանիմ ԱՐԱ ԴՈՒ ՕՎ ԵՍ, ԽԻ ԵՍ ԵԿԵԼ???
Ու հիմա իմ համար ինչքան էլ հարազատ ու սիրելի մարդու համար այդ խանութի մատուցաց ծառայության ապրանք պետք լինի երբեք այդտեղից չեմ առնի, քանի որ այդտեղ մտնելուց մոտց ցավագին և դառը հիշողություններ կարդնանան, համ էլ չեմ ուզում հիասթափվել իմ մասնագիտությունից, որի մասին քչերը գաղափար ունեն, просто PR-ը շատերի մոտ գեղեցիկ է հնչում ու մտածում են որ իրենք էլ են դրանցից ունենլում որ մյուսներից հետ չմնան, բայց դե ում են ընդունում աշխատանքի, դա արդեն լուրջ խնդիր է: իմ կարծիքով ՓիԱռ-շիկ ընտրելու համար պետք է գոնե բառարանում կարդալ, որ PR մասնագետը պետք է հաճախորդներ բերի, այլ ոչ թե……. իմ կարգավիճակում դնի:
P.S. Ու մեկ մեկ ժպտա:Դա կարևոր զենք է: 🙂